- SIMIA
- SIMIAAegypriis olim pro Numine, a quibus ad Pithecusios earum cultus pervenit, teste Diodorô Siculô l. 20. ubi Simias apud illos easdem cum hominibus domos frequentare, paratos in cellis penariis cibos sumere nominaque ut plurimum ab illis Parentes suos liberis imponere, inter alia refert: Additque, in eos, qui animal hoc interfecerint, ut nefariae impietatis reos, capitis suppliciô animadverti, hincque Proverbii vicem obtinuisse, quod in magnisice sese efferentes dicitur, Simiae cruorem bibisti. Vide et Lucianum Deorum Concil. In Orientali hodieque India Cercopithecum coli, Balbus Itiner. suô ex eo colligit, quod itinere a Mecao ad Pegu inter idola, quae Pagodi incolis vocantur, repererit multa cercopithecorum simulacra: at circa templa, quae iisdem Varrelle nuncupantur, cercopitheci serventur alligati. Maffaeus quoque Histor.Indic. l. 1. commemorat Fanum pulcherrimum Simiae dicatum: Narratque Ioh. Hugo Linschotanus, ut Lusitani A. C. 1554. captâ Insul. Scylon, non contenti eam vastâsse, etiam templum in vertice Pico d' Adam spoliare proposuerint, sed nihil repererint nisi cistulam aurô gemmisque insignem, in qua Simiae dens asservaretur. Hunc igitur abstulisse, magno cum dolore Regulorum eius loci; emissosque ab iis Legatos, qui Lusitanis pro dente offerrent septingenta ducatorum milia: nec abhorruisse a venditione Lusitanos, sed dissuasum id iis ab Episcopo Casparo, avi nefarium aiebat, hôc pactô fovere horrendam Indorum idololatriam: eoque dentem eum cremasse, ac cineres in marinos fluctus proiecisse. Eodem referas osseas inaures Brasiliensium, Nambrpaya dictas, quae nihil aliud sunt, quam cercopithecorum ossa perforatis auribus, summi ornatûs ergo, inserta, apud Georg. Marcgravium de vestitu et ornatu Brasiliens. l. 8. c. 6. Vide inprimis Petrum de Valle Itiner. l. 4. Coeterum, quod ingeniose adeo omnia imitari soleat, posterioribus Graecis Μιμὼ hoc animal dictum est. Est enim adeo docile, ut et discat latrunculis ludere: quod ex Muciano ter Consule Plin. natrat l. 8. c. 54. et galeâ parmâque armatum, ab hastis dextre se defendat. Martial. l. 14. Distichô 202.Callidus emissas eludere Simius habstas.et capellae inequitare, indeque iaculari assuescar, Iuvenal. Sat. 5. v. 154.Qui tegitur parmâ et galeâ, metuensque flagelliDiscit ab hirsuta iaculum torquere capella.Ubi flagelli meminit Poeta, quod eô soleant officii admoneri etc. Vide Aelian. Histor. Aniaml. l. 5. c. 26. et l. 7. c. 22. Ian. Rutgersium Var. l. 3. c. 15. Erasmum Colloq. de Amictia, Gerh. Ioh. Vossium de orig. et progr. Idolol. l. 3. c. 59. et 75. Alios. Porro, amore erga fetum cedunt nulli: sed dum nesciunt modum, catulos magna ex parte complectendo necant, Plin. l. 8. c. 54. Non utrumque tamen fetum enecant, sed geminum parientes, alterum duntaxat, ut Oppianus ait Κυνηγ. l. 2. Item Orus in Hieroglyph. et Avienus in fabulis Aesopeis: inter quos tamen non convenit, utrum amore an odiô? priorem interimant. Sed prius non paulo est verisimilius. Romani nihilomius alteram videntur sententiam sequuti, cum Simiam una cum parricida culeo insuerent. Illi enim primo istiusmodi scelera absque comitatu ullo insuerunt, dein serpentes, postea Simias; tandem quoque gallos gallinaceos, addiderunt. Et de Simina quidem Iuven. Sat. 8. v. 213.Cuius supplicio non debuit una parariSimia, non serpens unus.Et Sat. 13. v. 156.Vel deducendum corio bovis in mare, cum quoClauditur adversis innoxia Simia fatis.Nomen a simis natibus etc. Vide Plin. l. 8. c. 54. Thom. Dempster. in Rosini Antiqq. Rom. l. 8. c. 25. Sam. Bochart. ubi supra l. 3. c. 31. de Simiis e Tharsis advectis, 1. Regum. c. 10. v. 22. et 2. Patalipom. c. 9. v. 21. nec non supra, in voce Pitheci, um, usa, et infra Sus alba. Addo hîc saltem, apud Aristortelem commemorari tria Simiarum genera, quorum primum simpliciter πίθηκον, Simiam, caudae scil. expers, et proin ab attritis clunibus Clunam FEstus, alterum Κῆβον seu κῆπον alias κερκοπίθηκον, i. e. Simiam caudatam; tertium Κυνοκέφαλον vocat Histor. Animal. l. 2. c. 8. de quibus duobus posterioribus diximus, voce Cebus, it. Cefus et Cercopithecus.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.